Aşk Yazıları

Sonsuz hikmet sahibi olan Allah, rahmetini muhabbetle tecelli ettirir. Öyleyse bu rahmetin muhatabı kalptir. Kalbin duruşu, sırtını vicdana yaslamasıyla kabildir.

Dem olur; bir ömür, yola mâni olur. Dem olur; bir söz, yola yoldaş olur. Dem olur; yalnız sırrın nihâni hali vardır. Sükûtun kapısı açılır. Gönülden içre ne varsa, bu kapıdan içeri yığılır...

Gülün ömrü, iki mevsim arasıdır. İki mevsim kokusunu salar. İki mevsim sükut eyler. Ölmez; yaprak döker. İnsan ki, gönlü pek hassastır. Vakti gelir, muhabbet eyler; vakti gelir, kırılır, incinir...

Hikmet-i hilkat yazımızda insanın yaratılış gayesini ve bu gayeyi nasıl idrak edip, bu gaye için nasıl hizmet edeceğini, ilim ve ruh ikilisiyle bahsettik.

Kaldır kalemini yerden. Kalemin artık kırık. Damarlarındaki mürekkep dahi yabancı sana. Ağzına gelen yüreğin var ya, tutmayıver.

Sezdiğim adımlar sana yaklaşıyor. Gönlümün iki yana denklemi, iki bilinmezlik ile dengededir. Kim bilir? Belki de gönüldeki yara, merhemin acısıdır.