Ayrılığın havası çarpar yüreğine ve hüznün hükmünü giyer yüreğin. Vaktin esaretindeki nasibin, küskünlüğüne akar yalnızlık.

Aşk'ın ahkâmı hükmetti gönlümüze. Gayrı hüzünleri yâd etmek, ülfettir bize. Gönlündeki köz, aşkımızı üşütür. Bize, bilse tuzla buz olacak dağların, yangını gerek.

Sahil-i selamete kavuşacak mıyım? Bu soru, beni Aşk’ta var kılmaya yetiyor. Çünkü bu endişe, özlemidir kavuşmanın.